وَأَوْحَى رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا یَعْرِشُونَ ثُمَّ کُلِی مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلاً یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاء لِلنَّاسِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَهً لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ نحل/ 68ـ69
و پروردگارت به زنبور عسل وحى (ساختار غریزى زنبور) نمود که از کوهها و از درختان و از آنچه ( بطور غریزی ) خانه داربست میکنند، محلهایى برگزین ، سپس از همه محصولات بخور و راههاى (آموزش داده شده ) پروردگارت را بپیما ، و از شکمهای هریک نوشیدنى (عسل) بیرون مى آید که رنگهایشان متفاوت است و البته در آن (عسل) براى مردم درمانهائى است ، که قطعاً در آن نشانه هایى است براى گروهى که در آن تفکّر میکنند
نکته اول علمی : در این آیه ، قرآن به بیان یکی از نعمت‌های الهی و اسرار آفرینش، از زنبورعسل و محصول معجزه آسای آن یعنی عسل سخن به میان میآورد. البته به شکل یک مأموریت و الهام مرموز الهی (که در ساختار زنبور خلق شده ) و آنرا به وحی تشبیه نموده است. کلمه وحی در اصل به ارتباط آنی خداوند با وحی گیرنده (و بطور سری) اتلاق میشود. در قرآن مجید ، وحی …
** و ادامه این مقاله مهم و بسیار جالب را در جلد دوم کتاب عدالت ابدی (عا2) مطالعه نمائید **
دیدگاهتان را بنویسید